Schijnzwangerschap  

 

Schijnzwangerschap is eigenlijk een heel normaal gegeven en is nog een restverschijnsel van haar voorouder: de wolvin. Bij de wolven is het zo dat de alfa teef de jongen krijgt, maar de ander teven moeten er voor zorgen. Deze teven worden niet gedekt, maar lopen cyclisch (dus hormonaal) wel gelijk. Dus als de alfa teef een nestje heeft moeten de andere teven van de roedel de pups verzorgen, dus ook zogen! Dit om de overlevingskans van de hele roedel te waarborgen: als alle teven een nestje zouden krijgen zouden de overlevingskansen van al deze pups kleiner zijn. Nu heeft het prachtige systeem van de natuur daar wat op gevonden: als het nu voor een teef niet uitmaakt of ze gedekt is of niet maar toch in dezelfde hormonale "status" komt, dan kan ze de jongen gewoon zogen, met ander woorden het maakt voor een wolvin niet uit of ze gedekt wordt of niet om de melkproductie op gang te brengen.

Als we naar de hormoonspiegels kijken van de een teef in de met-oestrus en van een teef die zwanger is, zien we ook dat deze zowat aan elkaar gelijk zijn. 

Sommige teefjes hebben hele sterke verschijnselen tijdens hun met-oestrus (dus twee maanden na de loopsheid, terwijl ze niet gedekt zijn). De melkklierpakketten zwellen op, de melkproductie komt op gang, ze gaan zelfs een "nest" of "hol" bouwen en sommige teven gaan zelfs voorwerpen om zich heen verzamelen als waren dat haar "surrogaat-pups". 

Als de hele cyclus voorbij is en de hormoonspiegels weer tot een normaal (in dit geval een "nul"-) niveau dalen en ze de an-oestrus in gaat verdwijnen alle verschijnselen en is de teef weer normaal haarzelf.

Soms echter hebben teven er zo veel hinder van en als ze kort op elkaar loops zijn (zeg elke 4 tot 7 maanden en niet zoals bij wolven één keer per jaar) en iedere keer heftig schijnzwanger zijn is het voor haar gezondheid wellicht verstandig om een sterilisatie te overwegen. Dit om te voorkomen dat ze lichaamlijk uitgeput raakt. 

Terug