Teken, vaak onderschatte parasieten.
Er zijn vele soorten teken waarvan er in de Benelux slechts een aantal belangrijk zijn. Ze behoren tot de zogenaamde harde teken (Ixodae) die een rugschildje bezitten. De gewone algemeen voorkomende teek, is de Ixodes ricinus. Soorten uit Zuid-Europa zoals de Rhipicephalus sanguineus, kunnen met een vakantiebezoek aan deze landen worden meegenomen en kunnen zich daarna in ons klimaat allen binnenshuis of in kennels handhaven. Een andere teek die wel eens meegenomen wordt uit Zuid-Europa, de Dermacentor reticularis komt ook van nature in Zuid België voor. Teken zijn parasieten die zich uitsluitend kunnen voeden met het bloed van u of uw huisdier. Zij vervellen een aantal malen voordat ze volwassen worden. Voor iedere vervelling hebben zij een bloedmaaltijd nodig. Risicoperioden: voorjaar en herfst. De activiteit van teken hangt samen met het klimaat. Het voorjaar en de herfst zijn bekende risicoperiodes voor het oplopen van besmettingen met teken. Teken (vnl. de "zachte") zijn in stedelijke gebieden ook gedurende de winter actief omdat onze huisdieren in een verwarmde omgeving verblijven.

Levenswijze.
Teken en hun onvolwassen stadia (larven en nymphen) hechten zich op bladeren en gewas en wachten tot hun gastheer passeert. Op dat moment laten ze zich op hun gastheer vallen en grijpen zich met hun klauwtjes vast. Teken kunnen diverse gastheren gebruiken, bijvoorbeeld: honden, katten, paarden, runderen, en knaagdieren. Ook kunnen ze zich aan de mens vasthechten. De voltooiing van een levenscyclus kan afhankelijk van de omstandigheden tot enkele jaren duren.

Bloedmaaltijd van de teek.
De teek zuigt zich kort nadat hij op het dier is gekomen vast met een speciale zuigsnuit. De voorkeursplaatsen voor de aanhechting van de teek bij hond en kat zijn de kop, de voorborst en de flanken. De bloedmaaltijd kan 2 tot 25 dagen duren waarna de teek van de gastheer valt om met de volgende fase van zijn levenscyclus te beginnen.

De huidbeschadiging.
Het zich in de huid vastzetten van de teek geeft vaak jeuk en irritatie. Zelfs na het loslaten van de teek kan er zich gedurende enige tijd een verdikking en ontsteking van de huid voordoen.

Door teken overgebrachte ziekten.
Wereldwijd zijn teken verantwoordelijk voor het overbrengen van vele ziekten. In de Benelux is de belangrijkste ziekte die door teken wordt overgebracht, de Ziekte van Lyme. Deze wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. Deze ziekte is voornamelijk gevaarlijk voor de mens. In het Middellandse Zee gebied zijn ook andere ziekten van belang welke met name ook een risico voor de hond betekenen. Een voorbeeld hiervan is Babesiose, veroorzaakt door een ééncellige parasiet (Babesia canis). Overdracht van deze ziekten vindt doorgaans pas 48 uur na het aanhechten plaats.

Bestrijding van teken.
Door het gebruik van middelen die teken binnen 48 uur na aanhechting doden, wordt het risico op ziekte-overdracht sterk beperkt. Naast middelen die teken bestrijden zijn er ook middelen die vlooien en teken in één behandeling bestrijden. Wees opmerkzaam op het feit dat ook dode teken aangehecht kunnen blijven doordat zij zichzelf "vastgelijmd" hebben aan de huid met een speciale lijmstof. Gebruik de juiste dosering van het middel (controleer de bijsluiter) en zorg ervoor, wanneer u een "Spray" gebruikt, dat het hele lichaam van het dier (inclusief de kop!) wordt behandeld. Zorg voor een regelmatige inspectie van de dieren op de aanwezigheid van teken. Zelfs bij het gebruik van middelen tegen teken kunnen bij inspectie levende teken op het dier gevonden worden, aangezien het afdoden van de teek enige tijd in beslag kan nemen. Uw huisdier kan immers iedere keer bij het naar buiten gaan weer een nieuwe tekenbesmetting oplopen. De verwijdering van teken moet op de juiste wijze gebeuren anders wordt het risico op ziekte overdracht vergroot. Ook kan bij een onjuiste verwijdering van de teek de zuigsnuit afbreken en in de huid vast blijven zitten, wat een plaatselijke ontsteking van de huid kan geven. Uw dierenarts kan u voorlichten over de juiste verwijderingtechniek. Neem de genoemde maatregelen vooral in risicogebieden (dichtbeboste gebieden) en risicoseizoenen (voorjaar en herfst). Raadpleeg uw dierenarts voor advies over de juiste aanpak van het tekenprobleem.

Teken leven gewoonlijk in bossen, duinen, en moerasachtige gebieden.
Ze worden steeds vaker aangetroffen in hagen, en kreupelhout. Het zijn bloedzuigende parasieten die zich vasthechten aan de huid van het huisdier. Ze veroorzaken niet alleen bloedverlies van het huisdier en locale ontstekingen, maar kunnen ook gevaarlijke ziekten overbrengen, zoals de Ziekte van Lyme.

Terug